Wprowadzenie do auto-id osób
W tym miejscu należałoby zacząć od odpowiedzi na pytanie co to jest automatyczna identyfikacja?
Definicji możecie poszukać w necie i zapewne znajdziecie nie jedną a właściwie bardzo wiele. Może to i dobrze, że nie ma jednej, ogólnie przyjętej definicji bo dzięki temu możemy na nasz użytek zaproponować swoją – oto nasze rozumienie automatycznej identyfikacji osób:
„Automatyczny, szybki i możliwie niezawodny proces dochodzenia do określonego zasobu informacji o osobie, w oparciu o niepowtarzalny w danym zastosowaniu identyfikator, który został jej nadany przez emitenta”.
Zwracamy szczególną uwagę na następujące elementy w powyższej definicji:
- „Automatyczny, szybki ..” – czynność z wykorzystaniem urządzeń, czy też ogólniej systemów, które w możliwie największym stopniu eliminują obsługę operatorską (ludzką) oraz szybko dostarczają potrzebnych informacji.
- „.. możliwie niezawodny ..” – używamy takiego określenia ponieważ w przypadku niektórych rodzajów identyfikatorów nie zawsze (nie w 100%) po ich zaprezentowaniu zostaną one właściwie odczytane. Przykładem takim może być identyfikator w postaci wzorca odcisku palca (w innych artykułach będziemy o tym dokładniej pisać). Idąc dalej jeśli nie zawsze prawidłowo odczytamy identyfikator to w konsekwencji nie zawsze otrzymamy poszukiwane dane.
- „.. niepowtarzalny w danym zastosowaniu identyfikator ..” – unikalny identyfikator w danym zastosowaniu. Bez spełnienia tego założenia prawidłowa realizacja uzyskania określonego zasobu informacji o osobie, której identyfikator został nadany nie jest możliwa.
- „.. nadany przez emitenta ..” – nie funkcjonuje w praktyce jeden uniwersalny identyfikator 'do wszystkiego’, przeciwnie funkcjonuje ich bardzo wiele co każdy z nas zapewne doświadczył (karty bankowe, służbowa karta firmowa, karta lojalnościowa koncernu paliwowego X, paszport, dowód osobisty itp.). Emitent to organizacja (z jednym wyjątkiem), która do realizacji określonych projektów wydaje identyfikatory osobom uczestniczącym w tychże projektach (dobrowolnie lub z obowiązku). Wyjątkowym emitentem jest Natura, która wyposażyła nas w kilka identyfikatorów biometrycznych, do wielu celów i jako jedyna chyba nie miała konkretnego projektu na uwadze :-).
Proces auto-id osób w sposób uproszczony możemy przedstawić np.: przy pomocy poniższych modeli graficznych.
A. Model z poszukiwaną informacją w systemie zewnętrznym.
W tym modelu identyfikator można w uproszczeniu określić jako unikalny pointer do określonego zasobu danych (najczęściej do bazy danych konkretnego systemu).
Przykłady:
- identyfikacja pracownika w typowym systemie kontroli dostępu,
- identyfikacja pracownika w typowym systemie rejestracji czasu pracy,
- identyfikacja pracownika w systemie obsługi stołówki zakładowej,
- identyfikacja klienta w systemie lojalnościowym, itp.
B. Model z poszukiwaną informacją zapisaną w/na identyfikatorze.
W tym modelu identyfikator jest obiektem bardziej złożonym niż w modelu A. Poza unikalną cechą (np.: numer, wzorzec) posiada on także przestrzeń z danymi, które po odczycie i sprawdzeniu cechy unikalnej mogą być odczytane w sposób automatyczny i dalej udostępniane.
Przykłady:
- identyfikacja w systemie kontroli dostępu, w którym uprawnienia dostępu osoby do poszczególnych obszarów zapisane są na karcie (często stosowane np.: w systemach hotelowych),
- identyfikacja firmy i odczyt jej oferty z reklamy zapisanej w kodzie QR (2D),
- identyfikacja osoby w systemie informatycznym oraz oczytanie z identyfikatora jej loginów i haseł do różnych aplikacji, itp.
W kolejnym artykule przedstawiamy różne rodzaje stosowanych w praktycznych rozwiązaniach identyfikatorów (idź do artykułu).
Miłej lektury
Andrzej Smętek