Identyfikatory sztuczne, proste w fizycznej KD – karty optyczne.
W 1890 roku pewien fizyk bawiąc się termometrem rtęciowym i pryzmatem, doszedł do wniosku, że istnieje niewidzialne dla oka promieniowanie „podczerwone” – był to William Herschel.
Z biegiem lat zastosowano te niewidoczne fale świetlne w wielu dziedzinach.
Oczywiście wymyślono także rozwiązanie dla systemów auto-id. Karta miała wewnętrzną „wkładkę z otworami”, rodzaj przesłony. Ilość przepuszczanego przez poszczególne otwory promieniowania , wychwytywana przez czujnik generowała sygnał, który był powtarzalny i można go było wykorzystać.
Mimo, że w wielu dziedzinach „technologia infrared” ma mocną pozycję i rozwija się, to w systemach fizycznej kontroli dostępu, była to raczej krótka historia.
