Biometria – wprowadzenie
Słowo biometria /biometrics/ pochodzi z języka greckiego. Jest złożeniem słów bio (życie) oraz metrics (mierzyć). Na nasz użytek i opisywanej na blogu automatycznej identyfikacji, przyjmijmy następujące rozumienie biometrii: „pomiar wybranej części ciała lub wybranego zachowania człowieka”. Tę wybraną część ciała lub zachowanie, o których mowa wyżej, nazywać będziemy „cechą biometryczną”.
Krótki rys historyczny
Epoka identyfikacji
Wzmianki na temat wykorzystania biometrii sięgają bardzo odległej historii ludzkości. Już w naściennych malowidłach sprzed 30 tys. lat, znajdujących się w grotach, znajdujemy odciski dłoni wokół malowideł. Jak inaczej to traktować niż jako podpis autora? Są także inne wzmianki mówiące o wykorzystywaniu odcisków palców na glinianych tabliczkach w handlu przez babilończyków (ok V w B.C.), czy też odcisków palców i stóp przez Chińczyków do identyfikacji dzieci w średniowieczu. Pomimo opisanych wyżej przypadków korzystania z biometrii, należy przyjąć, że dopiero druga połowa wieku XIX-go, była przełomowa dla dalszego rozwoju tej dziedziny. Pojawiły się pierwsze teoretyczne i praktyczne systemy wykorzystania cech biometrycznych. Naturalnie, zastosowanie biometrii w XIX wieku, miało niewiele wspólnego z dzisiejszym jej wykorzystaniem z oczywistego powodu – braku zaawansowanego przetwarzania komputerowego.
| Rok | Wydarzenie |
| 1858 | Sir William Herschel, pracujący w służbie cywilnej w Indiach, zastosował odcisk dłoni pracowników do ich rozpoznania (dokładniej upewnienia się, że są pracownikami) w systemie wypłat wynagrodzeń. |
| 1870 | Alphonse Bertillion stworzył antropometryczny system do identyfikacji przestępców. Do opisu osoby wykorzystał wymiary wybranych części ciała. Niestety okazało się, że nie był to system doskonały, ponieważ znajdowano osoby posiadające takie same wymiary wykorzystanych części ciała. |
| 1892 | Sir Francis Galton wydał szczegółowe studium dotyczące odcisków palców. Stworzył podstawy budowania wzorców odcisków wszystkich palców. Jego system jest wykorzystywany także w dzisiejszych czasach. |
| 1896 | Sir Edward Henry, Inspektor Generalny Policji Bengalskiej, wynalazł własny system klasyfikacji odcisków palców, który wykorzystał do identyfikacji kryminalistów. |
| 1903 | Stanowa służba więzienna Nowego Jorku zastosowała odciski palców w identyfikacji więźniów. W ślad za nią, inne, wybrane służby więzienne w USA, także wdrożyły to rozwiązanie. |
Epoka automatycznej identyfikacji
Z pewnym przybliżeniem można stwierdzić, że epoka ta zaczyna się w drugiej połowie XX wieku. Wiele ośrodków naukowych, agend rządowych (szczególnie w USA), a także firm, zainicjowało prace nad algorytmami i technologiami wykorzystującymi poszczególne cechy biometryczne pod kątem przetwarzania w automatycznej identyfikacji. Prace te zakończyły się sukcesami i zaowocowały szeroką gamą urządzeń kontrolnych weryfikujących cechy biometryczne osób. Automatyczna bio-identyfikacja okazała się na tyle szybka, dokładna i wygodna, że znajduje coraz szersze zastosowanie w praktyce. Od końca lat 90-ych XX wieku mamy już do czynienia z powszechnym stosowaniem biometrii w systemach autoid. Wybrane wydarzenia, istotne dla rozwoju biometrii zamieszczono w tabeli poniżej. Niektórych terminów, czy też nazw organizacji nie tłumaczono, bo wyglądały pokracznie po przetłumaczeniu (uczulonych na wstawki w „języku language” z góry przepraszam).
| Rok * | Wydarzenie |
| 1960 | Szwedzki profesor Gunnar Fant opisał i opublikował istotne cechy mowy (głosu), co posłużyło do późniejszej budowy systemów rozpoznania głosowego. |
| 1962 | Pierwszy, półautomatyczny system rozpoznawania twarzy wynaleziony przez Woodrowa W. Bledsoe, oparty na lokalizacji na fotografii twarzy: uszu, oczu, nosa oraz ust. |
| 1963 | Hughes Resarch Laboratories publikuje swoje studium dotyczące systemu identyfikacji odcisków palców. System ten, był przez długi czas wykorzystywany przez FBI. |
| 1965 | North American Aviation wynalazło automatyczny system rozpoznawania podpisu. |
| 1970 | Kolejny etap rozwoju technologii rozpoznawania twarzy. Goldstein, Harmon, i Lesk użyli 21 specyficznych markerów takich jak kolor włosów i grubość ust do automatycznego rozpoznania. |
| 1970 | Zbudowano pierwszy model behawioralnych komponentów mowy. Oryginalny model stworzony w latach 60-ych, został rozbudowany przez Dr. Josepha Perkella. Model przedstawiał bardziej szczegółowy opis złożonych elementów biologicznych i behawioralnych mowy. |
| 1974 | Udostępniono pierwszy, komercyjny system identyfikacji oparty na geometrii dłoni. |
| 1975 | FBI finansuje budowę skanera odcisków palców tworzącego zamiast obrazów tzw. wzorce (poprzez wydobycie odpowiednich szczegółów z obrazu linii papilarnych). Od tego czasu przeważnie tylko wzorce są pobierane i przechowywane, co znacznie zmniejsza zapotrzebowanie na przestrzeń na dane oraz usprawnia weryfikację (ogólnie przetwarzanie). |
| 1976 | Texas Instruments stworzył pierwszy, prototypowy system rozpoznania mowy. System ten testowany był przez US Air Force oraz firmę The MITRE. |
| 1977 | Veripen, Inc otrzymał patent na “Personal identification apparatus”, urządzenie, które było w stanie zbierać informacje dotyczące ciśnienia dynamicznego. To urządzenie zostało dopuszczone do cyfrowego przechwytywania dynamicznych cech podpisu osoby. Rozwój tej technologii doprowadził do badania pisma ręcznego (automatycznej weryfikacji przeprowadzonej przez The Mitre Corporation) dla Wydziału Systemów Elektronicznych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. |
| 1890 | Ustanowienie tzw. Grupy Mowy przy NIST (The National Institute of Standards and Technology) w celu promocji wykorzystania mowy w identyfikacji. |
| 1985 | Dr. Leonard Flom i Aran Safir, okuliści, zaprezentowali tezę, że nie ma dwóch jednakowych tęczówek oczu. |
| 1986 | Narodowe Biuro Standardów (NBS) – obecnie Narodowy Instytuty Standardów i Technologii (NIST) – opublikowało we współpracy z ANSI, standard wymiany danych minucji linii papilarnych (ANSI / NBS-I CST 1-1986). To była pierwsza wersja obowiązujących norm wymiany danych odcisków palców, wykorzystywana przez organy ścigania na całym świecie. |
| 1986 | Dr. Leonard Flom i Aran Safir uzyskali patent na koncepcję zastosowania tęczówki oka do identyfikacji. |
| 1988 | Wdrożono pierwszy, półautomatyczny system rozpoznawania twarzy na Wydziale Lakewood, Departamentu Szeryfa Okręgu Los Angeles. Używano w nim rysunków (lub obrazów wideo) podejrzanego, w celu przeszukania bazy danych z cyfrowymi zdjęciami przestępców pod kątem ewentualnego znalezienia danych podejrzanego. |
| 1988 | Kirby i Sirovich zastosowali zasadę analizy komponentów, standardowej algebry liniowej, do rozwiązania problemu rozpoznawania twarzy. Był to kamień milowy, ponieważ okazało się, że mniej niż sto wartości było potrzebnych do przybliżonego opisu ustawionej i znormalizowanej twarzy. |
| 1991 | Pionierskie prace Turka i Pentlanda nad detekcją twarzy w czasie rzeczywistym. Wniosek z ich prac był taki, że detekcja twarzy w czasie rzeczywistym jest możliwa. Pomimo że odnotowano również znaczny wpływ czynników otoczenia na efekty detekcji, to i tak ich okrycie zapoczątkowało ogromne zainteresowanie rozpoznaniem twarzy. |
| 1992 | Ustanowienie Konsorcjum Biometrycznego (Biometric Consortium) przez rząd USA (National Security Agency zainicjowała powstawanie). |
| 1993 | Uruchomienie w USA programu „FacE REcogntion Technology” (FERET). Program miał na celu wspieranie tworzenia algorytmów rozpoznania twarzy oraz technologii ich wykorzystania (był sponsorowany w latach 1993-1997 przez Defense Advanced Research Products Agency i DoD Counterdrug Technology Development Program Office). Można powiedzieć, że program ten przeniósł rozpoznanie twarzy z powijaków do etapu wytwarzania komercyjnych produktów. |
| 1994 | Dr. John Daugman uzyskał patent dla swojego algorytmu rozpoznawania tęczówki oka. W oparciu o ten patent budowane są rozwiązania komercyjne rozpoznawania tęczówki po dzień dzisiejszy. |
| 1994 | Odbył się konkurs na zautomatyzowany, zintegrowany system identyfikacji w oparciu o odciski palców dla FBI („Integrated Automated Fingerprint Identification System” – IAFIS). Dzięki konkursowi zidentyfikowano trzy główne wyzwania dla systemu: 1) pozyskiwanie cyfrowych odcisków palców, 2) wydobycie charakterystycznych cech linii papilarnych (wzorzec), oraz 3) porównywanie (weryfikacja) wzorców. Firma Lockheed Martin została wybrana do budowy systemu IAFIS. |
| 1994 | Pierwszy znany „Automated Fingerprint Identification Systems” (AFIS) zbudowany do obsługi odcisków dłoni. Prawdopodobnie zbudowany przez węgierską firmą znaną jako RECOWARE Ltd. System identyfikacji linii papilarnych dłoni i technologia RECOderm wbudowana w system zostały kupione przez Lockheed Martin Information Systems w 1997r. |
| 1994 | Wdrożono system INSPASS (The Immigration and Naturalization Service Passenger Accelerated Service System). Była to implementacja biometrii pozwalająca podróżującym przekraczać granicę na wybranych lotniskach USA. Projekt zaniechano w 2004r. |
| 1995 | Współpraca pomiędzy Defense Nuclear Agency oraz lriscan zaowocowała komercyjnym produktem rozpoznania w oparciu o tęczówkę oka. |
| 1996 | Wykorzystanie biometrii (geometria dłoni) podczas olimpiady w Atlancie. System został wykorzystany do kontroli dostępu do wioski olimpijskiej (ok 65 tys. osób zostało objętych systemem, ponad 1 mln skanowań miało miejsce w ciągu 28 dni). |
| 1997 | Opublikowanie pierwszego, komercyjnego standardu dotyczącego interoperacyjności w biometrii (sponsorowany przez NSA). „Human Authentication API” (HA-API) został opublikowany jako pierwszy komercyjny standard. Jego celem było ułatwienie integracji różnych rozwiązań i uniezależnienie od dostawcy systemu To był przełom dla dostawców rozwiązań biometrycznych. Standard dał także podstawy do dalszych prac standaryzacyjnych i normalizacyjnych. |
| 1998 | FBI rozpoczyna wykorzystywanie DNA w bazach danych na potrzeby organów ścigania i sądownictwa. System nosił nazwę „Combined DNA FBI Index System” (CODIS). |
| 1999 | System IAFIS zbudowany dla FBI (przez Lockheed Martin) zaczyna działać., Jest to system na dużą skalę, oparty na identyfikacji z wykorzystaniem odcisków palców. Przed wprowadzeniem tego systemu (a także przed opracowaniem jego standardów), wzorce zgromadzone w różnych systemach nie mogły być porównywane. Dzięki IAFIS stało się to możliwe. |
| 2000 | Różne agencje rządowe USA sponsorują test dostawców rozwiązań wykorzystujących rozpoznanie twarzy (Face Recognition Vendor Test). Testy pełniły funkcję pierwszego, otwartego, wydarzenia na dużą skalę, mającego na celu ocenę technologii biometrycznych dostępnych na rynku. Kolejne testy odbyły się w 2002 i 2006 roku. Model testu został użyty także do oceny systemów dostawców wykorzystujących odciski palców (2003) oraz rozpoznawania tęczówki (2006). Głównym celem testu jest ocena wydajności systemów w działaniu z bazami danych o dużej skali. |
| 2000 | Opublikowanie pierwszej pracy naukowej opisującej wykorzystanie wzorców naczyniowych w rozpoznaniu biometrycznym. Praca opisuje technologię, która miała stać się pierwszym komercyjnym system rozpoznawania wzorców naczyń. Technologia wykorzystuje podskórny wzorzec naczyń krwionośnych z wewnętrznej strony dłoni. |
| 2001 | System rozpoznania twarzy użyto na Super Bowl w Tampa na Florydzie. Żaden niepożądany kibic nie został zidentyfikowany, natomiast ok tuzina osób zostało niesłusznie zidentyfikowanych jako niepożądani 🙂 |
| 2002 | Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) ustanowiła ISO / IEC JTC1 37 (Podkomisja / SC37 JTC1) dla wsparcia standaryzacji technologii biometrycznych. Podkomisja rozwija standardy wspierania interoperacyjności i wymiany danych między aplikacjami i systemami. |
| 2002 | Utworzenie Komitetu Technicznego ds Biometrii M1. M1 jest amerykańską, techniczną grupą doradczą (US Technical Advisory Group) w ISO/IEC JTC 1/SC37 w zakresie biometrii. Komitet podlega InterNational Committee on Information Technology Standards (INCITS), akredytowanej organizacji American National Standards Institute (ANSI). M1 reprezentuje USA na spotkaniach SC 37. |
| 2003 | Rząd USA formalnie koordynuje działania dotyczące biometrii. Krajowa Rada Nauki i Technologii (The National Science & Technology Council), ustanowiła Podkomisję ds Biometrii (Subcommittee on Biometrics) z zadaniem koordynowania rozwoju, polityki oraz współpracy międzynarodowej w zakresie biometrii. |
| 2003 | Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ICAO) przyjęła globalny, zharmonizowany plan integracji danych biometrycznych w paszportach oraz innych dokumentach podróży, w celu ich odczytu maszynowego (MRTDs). Rozpoznawanie twarzy zostało wybrane jako globalne rozwiązanie do potwierdzenia tożsamości. |
| 2003 | Ustanowienie Europejskiego Forum ds Biometrii (The European Biometrics Forum), wspieranego przez Komisję Europejską. |
| 2004 | Start programu US-VISIT (The United States Visitor and Immigrant Status Indication Technology) wykorzystującego wzorce odcisków palców i fotografię cyfrową do identyfikacji osób wjeżdżających/wyjeżdżających do/z USA . W tym miejscu zmuszony jestem odnotować, niezwykle istotne zdarzenie, mianowicie moja szanowna Małżonka, padła „ofiarą” systemu w tymże właśnie roku (no ledwie ruszył). Pamiętam, że była faktem pobierania odcisków i fotografowania bardzo zbulwersowana (ma dużą wrażliwość na punkcie ochrony danych osobowych) – gdyby nie chęć spotkania się z koleżanką, której wiele lat nie widziała, pewnikiem wróciłaby do domu 🙂 |
| 2004 | Prezydent Bush wydał dyrektywę (HSPD-12), obligującą do wyemitowania kart identyfikacyjnych dla wszystkich pracowników federalnych i kontrahentów, potrzebujących dostępu do federalnych obiektów i systemów. Następnie standard „Federal Information Processing Standard (FIPS) 201, Personal Identity Verification (PIV) for Federal Employees and Contractors”, określił wymagania techniczne i operacyjne dla systemu PIV i karty. Natomiast specjalna publikacja NIST 800-76 (dane biometryczne „Specyfikacja Personal Identity Verification”), będąca dokumentem towarzyszącym FIPS 201, zawiera opis jak mają być pobierane, przechowywane i przetwarzane wzorce odcisków palców i obrazów twarzy oraz specyfikacje urządzeń biometrycznych wykorzystywanych do gromadzenia i odczytu. |
| 2004 | Pierwsze, stanowe systemy ewidencji przestępców z wykorzystaniem odcisków dłoni wprowadzono w stanach: Connecticut, Rhode Island i California. Bazy danych udostępnione zostały organom ścigania. |
| 2005 | Wygasa amerykański patent koncepcji rozpoznania w oparciu o tęczówkę oka, co pozwoliło różnym organizacjom na opracowanie swoich algorytmów i systemów. |
| 2005 | Na konferencji ’Biometrics Consortium Conference’ firma Sarnoff Corporation (obecnie SRI International) zaprezentowała prototyp systemu pobierania wzorców tęczówek oczu osób w ruchu (przechodzących przez specjalny portal). |
| 2011 | Biometria została wykorzystana do identyfikacji ciała Osamy Bin Ladena (DNA + rozpoznanie twarzy). |
| 2013 | Apple wyposaża smartfony w skanery odcisków palców. Technologia Touch ID dostępna w iPhone 5S, iPhone 6, iPad Air 2, iPad Mini 3, mocno zintegrowana z urządzeniami iOS, umożliwia użytkownikom między innymi, kontrolę dostępu do urządzenia oraz zakupy w niektórych sklepach (iTunes Store, the App Store, iBookstore). |
Podział biometrii
Wyróżniamy dwa rodzaje cech biometrycznych tzn. fizjologiczne oraz odzwierciedlające zachowania. Poniżej prezentujemy w postaci graficznej podział na rodzaje, wraz z przykładami (zapewne nie wszystkimi!) cech danego rodzaju.
Czy jeszcze inne cechy mogą być wykorzystane? Zapewne, jak chociażby odcisk stopy czy układ kostny. Niestety, nie widać na horyzoncie czytników/skanerów, które by się nadawały do zastosowań praktycznych. Oczywiście pomijam tu aspekt celowości stosowania w/w cech z punktu widzenia ergonomii i ekonomiki rozwiązań, w których byłyby wykorzystywane. Cechy 'fizjologiczne’ są wykorzystywane na szeroką skalę w systemach fizycznej i logicznej kontroli dostępu, telewizji dozorowej, bankowości, transporcie, edukacji oraz w programach społecznych. Odnośnie drugiej grupy cech, odzwierciedlającej zachowania ludzi, to mówimy dziś raczej o eksperymentach niż zastosowaniach praktycznych. Wyjątkiem może być jedynie rozpoznanie oparte na głosie, które było dość popularne kilka – kilkanaście lat temu w systemach kontroli dostępu (i ciągle jest używane), obecnie jednak mocno straciło na popularności.
Opisy tworzenia wzorców najczęściej stosowanych cech biometrycznych w autoid
Na wstępie wyjaśnimy ideę wykorzystania cech biometrycznych w automatycznej identyfikacji. Jak łatwo zauważyć, występuje ogromne zróżnicowanie cech, a tym samym właściwości naturalnych je opisujących. Dla każdej z cech, zbudowano pewne, teoretyczne algorytmy zamiany ich właściwości opisu naturalnego, na tzw. wzorzec (określany także często mianem templet z j. angielskiego), który jest niczym innym jak zestawem bajtów, stosunkowo łatwym do dalszego, zautomatyzowanego przetwarzania. Przykładowo, mówiąc o pobraniu wzorca odcisku placów, nie mamy na myśli pobrania obrazu graficznego linii papilarnych, tylko zestawu bajtów, który dany obraz (układ) linii papilarnych opisuje! To jest ważne, ponieważ z tego zestawu bajtów nie można w procesie odwróconym zbudować graficznego obrazu linii papilarnych. Pokreślenia wymaga tu jednak to, iż mówimy o zastosowaniach cywilnych, w szczególności w ewidencji czasu pracy, inaczej ma się sytuacja np.: w kartotekach policji czy też innych służb, tam mogą być przechowywane i przetwarzane także obrazy graficzne linii papilarnych.
|
Cecha |
Tworzenie wzorca i krótki opis |
|
Odcisk palca (fingerprint) |
Wzorzec budowany jest w oparciu o punkty charakterystyczne układu linii papilarnych palca. Odcisk palca jest możliwy do podrobienia (sztuczny ekwiwalent), co umożliwia także udaną weryfikację podrobionego identyfikatora, nie będącego odciskiem palca żywego człowieka. Wzorzec łatwy do pobrania i korzystania, a technologia stosunkowo tania. |
|
Twarz (face recognition) |
Funkcjonują dwa algorytmy tworzenia wzorca: a) Oparte na charakterystycznych punktach twarzy obrazu płaskiego (np.: algorytm może analizować względne położenie, rozmiar i / lub kształt oczu, nosa, policzków i szczęki itp.), b) Oparte na geometrii 3D twarzy. Technika ta wykorzystuje czujniki 3D do przechwytywania informacji o kształcie powierzchni. Ta informacja jest następnie wykorzystywana do identyfikacji cech charakterystycznych na powierzchni przedniej, na przykład konturu oczodołów, nosa i podbródka.. Zaletą tej metody jest to, że jest znacznie mniej zależna od warunków otoczenia. |
|
Tęczówka oka (iris) |
Wzorzec budowany jest w oparciu o obraz graficzny tęczówki oka. Jest wygodny w stosowaniu, weryfikacja możliwa nawet ze sporej odległości przy dzisiejszej technice. Niestety, udały się próby pozytywnej weryfikacji tęczówki w oparciu o wydruk obrazu, stąd też nie możemy tej cechy/technologii uważać za bardzo bezpieczną. |
|
Siatkówka oka (retina) |
Wzorzec budowany jest w oparciu o układ linii krwionośnych siatkówki oka. Pobieranie wzorca oraz weryfikacja wymaga naświetlenia oka światłem infrared przez kilka – kilkanaście sekund, co nie jest przyjemne i znacznie utrudnia korzystanie z tego rodzaju identyfikacji. W porównaniu z tęczówką cecha ta ma wyższy poziom bezpieczeństwa oraz wymaga żywego człowieka. Niestety jest to technologia droga, a poza tym, są z nią kłopoty w przypadku chorób oczu jak chociażby zaćma. |
|
Układ linii krwionośnych dłoni (palm vein) |
Wzorzec budowany jest w oparciu o układ linii krwionośnych dłoni. Zapewnia bardzo duży poziom bezpieczeństwa, wymaga żywego człowieka w weryfikacji. |
Proszę o zwrócenie uwagi na fakt, że technologie identyfikacyjne ciągle są udoskonalane (tempo rozwoju jest wręcz zawrotne). Dla przykładu podam, że pierwsze systemy rozpoznawania tęczówki wymagały bliskiej odległości oka od urządzenia kontrolnego (także terminala do pobierania wzorca), podczas gdy dziś możliwe jest już zarówno pobieranie jak i weryfikacja tęczówki osób znajdujących się w ruchu i ze sporej odległości. Wspominam o tym dlatego, że za jakiś czas, zasady działania (w szczególności tworzenia wzorca) poszczególnych technologii identyfikacyjnych, jak i ich ocena np.: pod kątem bezpieczeństwa mogą ulec diametralnej zmianie!
Weryfikacja wzorca
W każdym systemie, wykorzystującym wzorce biometryczne, staniemy w pewnym momencie przed zadaniem ich weryfikacji (np.: w procesie uwierzytelniania). Wyróżniamy dwa typy weryfikacji opisane w tabeli poniżej.
|
Weryfikacja 1:1 |
Weryfikacja 1:N |
|
Wzorzec cechy odczytany na urządzeniu kontrolnym, porównywany jest z wzorcem zapisanym na nośniku posiadanym przez osobę (np.: karta RFID, z odpowiedniej wielkości zabezpieczoną pamięcią, pamięć USB itp). |
Wzorzec cechy osoby odczytany na urządzeniu kontrolnym, porównywany jest z wzorcami zapisanymi w pamięci urządzenia lub zewnętrznej bazy danych. |
Z reguły sama weryfikacja 1:1 jest szybsza, choć cały proces niekoniecznie, ponieważ trzeba odczytać nośnik i cechę biometryczną (dwie operacje). Czasami, przy bardzo dużej liczbie osób w systemie, ten typ wręcz musi być stosowany, ponieważ ze względu na sporą objętość wzorców (kilka – kilkanaście KB), nie zmieściłyby się one w pamięci urządzenia kontrolnego. Wydajność weryfikacji 1:N zależy w dużej mierze od tego, ile wzorców zapisanych jest w pamięci urządzenia kontrolnego lub bazie danych – im więcej, tym weryfikacja wolniejsza. Przy dzisiejszym rozwoju techniki nawet przy listach rzędu kilku tysięcy wzorców w pamięci, weryfikacja trwa średnio 1..2 sek, co jest akceptowalne z użytkowego punktu widzenia.
Weryfikację poprzedza tzw. rozpoznanie, które może mieć wpływ na wynik weryfikacji. Wynik weryfikacji jest zawsze zero-jedynkowy tzn. negatywny albo pozytywny (z uwzględnieniem zadanego poziomu pewności). Przyczyną weryfikacji negatywnej może być:
- brak rozpoznania, czyli niemożliwość utworzenia wzorca cechy biometrycznej osoby kontrolowanej;
- negatywne porównanie wzorca cechy osoby kontrolowanej z zapisem na nośniku osoby (niezgodność) lub na liście wzorców w urządzeniu kontrolnym (brak na liście).
Tyle wprowadzenia do biometrii w autoidentyfikacji. Wpis będziemy uzupełniać o kolejne, podejmujące szczegółowo wybrane aspekty tego niezwykle ciekawego i obszernego zagadnienia. Czekamy na Wasze komentarze.
Pozdrawiam
Andrzej Smętek